Ontmoeting
Nienke 2016
Nienke is gestorven, ze had kanker in haar buik. Uitzaaiingen, ze konden niets meer voor haar doen. Ik kon alleen nog maar huilen.
Filmen
Januari 2007.
KRO komt filmen voor kruispunt.
Met deze man, de filmer/interviewer, kwam ik in contact via mijn nichtje Baukje. Hij wilde een film maken over wat een dergelijk ziekteproces doet met een gezin. Elke keer als er gefilmd werd, was het, ondanks de redenen óm te filmen, een leuke dag. Nog steeds, om de zoveel tijd, komt hij langs, filmt en interviewt hij ons.
www.uitzendinggemist.net/aflevering/73575/Kruispunt.html
DreamFoundation
Augustus 2007
Ik heb Rutger Kopland ontmoet!
Via mijn nicht Baukje en de DreamFoundation (de DreamFoundation is een internationaal netwerk van betrokken mensen en instellingen die de mooiste dromen realiseert van volwassenen met een levensbedreigende ziekte). Het was geweldig om hem te ontmoeten. We aten samen in het Bilderberghotel Lauswolt en ik was zo onder de indruk van hem dat ik niet meer weet wat we gegeten hebben en of het lekker was. We waren aan het praten, luisteren en begrijpen. De avond was tekort om alles te zeggen wat ik graag gezegd wilde hebben. Een paar weken later belde hij de DreamFoundation. Hij had behoefte om te weten hoe ik het ervaren had. Na een kort telefoongesprek hebben we elkaar opnieuw ontmoet, ditmaal bij hem thuis en in een ontspannen sfeer.
Mathilde de krijger
September 2007
Ik geef mijn eerste dichtbundel uit! 'Mathilde de krijger'. Van al die duizenden kilometers boeken, staat er ook een halve centimeter van mij tussen! Ik geef het boekje cadeau aan mijn familie en vrienden.
Pleisterplaats
September 2007
Ik vraag aan een vriend die tevens timmerman is, een bankje voor mij te maken en te plaatsen op het mooiste plekje in het bos. Het plekje dat mij inspireerde tot het maken van het gedicht 'Thuiskomen'. Dit gedicht komt ook op de rugleuning van het bankje te staan. Ik krijg zoveel reacties van mensen die het een rustpunt vinden!
Ierland, oktober 2007
Met Baukje naar Ierland.
We reizen af naar een Tibetaans Boeddhistisch Spiritueel Centrum, Dzochen Beara in Ierland. De reis er naar toe bleek zeer vermoeiend voor mij te zijn, maar het verblijf daar was wonderlijk licht. Het retreat centre ligt aan de oceaan en is zo overweldigend mooi!
Baukje en ik volgden daar een workshop 'Love and kindness'.
Chris, die de workshop leidde, vroeg in een sessie wat Love and kindness persoonlijk voor iedereen betekende. Ik kon me moeilijk uitdrukken het Engels. Gelukkig werkte daar ook een Nederlandse vrouw die mijn verhaal wat Love and kindness voor mij betekende in het Engels wilde vertalen en opschrijven. Baukje heeft dit vervolgens in de workshop voorgelezen. We hebben daar heerlijke dagen gehad!
Dit is wat ik heb:
gedichten,
dikke dijen,
kleine tietjes,
en
heel veel liefde
Ntozake Shange
Portret
In april 2007 ontmoet ik voor het eerst de kunstschilder Marc de Jong. In zijn galerij hingen vooral kunstwerken van bergen. Prachtig! We raakten in gesprek en ik vertelde hem van mijn ziekte. Hij was oprecht aangedaan. Een week later kwam hij mij opzoeken. Hij wou graag een portret van mij maken. Ik was zeer vereerd! Blij en trots nam ik, enkele weken later, het portret van hem aan. Hij gaf het aan mij vergezeld van een mooi gedicht, speciaal voor mij.
Beetsterzwaag 09-06-2007
Voor Baudine
Het zullen
is als je er bent
Belevend zorgen
is kijken naar wat je creëert
hoe je het bent
Morgen
is niet zo gewoon
jij bent er
de maskers kunnen af
Marc
Slangenvrouw
De slangenvrouw heb ik ontmoet toen ik doodstil in het bos naar een ree stond te kijken. Opeens stond ze naast me. 'Mooi hé' zei ze fluisterend. We wilden dat moment niet verstoren dus bleven we doodstil staan totdat de ree, die plotseling opdook tussen het gras, ook weer weg was. Zij vertelde mij dat ze op weg was naar een plekje waar veel slangen zaten. Met grote ogen keek ik haar aan, 'slangen'? Ik kon me bijna niet voorstellen dat er veel slangen in het bos waren. Lachend vertelde ze dat het om ringslangen ging en dat een beet niet gevaarlijk was. Later die week ging ik met haar mee om naar de slangen te kijken. Het was een mooie ontmoeting. Een pure vrouw en haar mystieke passie.
Oriah Mountain Dreamer
De uitnodiging
Het kan me niet schelen hoe jij je brood verdient,
ik wil weten waar je warm voor loopt en
of je durft te dromen van de vervulling van je meest dierbare verlangens.
Het kan me niet schelen hoe oud je bent,
ik wil weten of je het risico durft te lopen uitgelachen te worden,
als je gaat staan voor je idealen, voor de liefde
of voor het avontuur dat je van jouw leven wilt maken.
Het kan me niet schelen hoe jou sterren staan,
ik wil weten of je het wezen van je eigen lijden kent en
wakker geschud bent door het leven zelf,
of dat je bent verdoofd en afgesloten uit angst voor nog meer lijden.
Ik wil weten of je pijn kunt toelaten,
de jouwe en de mijne,
zonder deze te willen verdoezelen, te ontkennen of te koesteren.
Ik wil weten of je blijheid kunt toelaten,
de jouwe en de mijne,
of je kunt dansen, wild en vol overgave
totdat je van top tot teen tintelt van vreugde
zonder jezelf te laten beperken door allerlei waarschuwingen
en zogenaamd realisme.
Het kan me niet schelen of je verhaal waar is,
ik wil weten of je trouw bent aan jezelf,
ook als je de ander moet teleurstellen.
Of je kunt omgaan met beschuldigingen
en je eigen onschuld kunt blijven ervaren.
Of je zonder vertrouwen toch betrouwbaar bent.
Ik wil weten of je oog hebt voor schoonheid,
zelfs in de grijsheid van alle dag.
Of jij jezelf recht van bestaan geeft
louter omdat je leeft.
Ik wil weten of je fouten kunt toegeven
en kunt leven met beperkingen, de jouwe en de mijne
en nog steeds aan de oever van het meer kunt staan
en volmondig ‘ja’ kunt roepen naar de zilveren maan.
Het kan me niet schelen waar je woont of hoeveel geld je hebt,
ik wil weten of je na een slopende nacht vol verdriet en wanhoop,
toch opstaat om voor de kinderen te zorgen.
Het kan me niet schelen wie je allemaal kent of wat je afkomst is,
ik wil weten of je met mij door het vuur zult gaan en niet terug zult deinzen.
Het kan me niet schelen waar, wat en met wie je gestudeerd hebt,
ik wil weten wat jouw innerlijk overeind houdt als alles om je heen wegvalt.
Ik wil weten of je alleen kunt zijn met jezelf,
en je eigen gezelschap waardeert in de eenzame momenten.
Oriah
De 7 Woudentocht
Juli, Augustus en September 2008
Met mijn vriendin Els wandel ik de 7 Woudentocht. Onderweg doen we spelletjes waarbij je gewoon kunt wandelen. We hebben diepgaande gesprekken, we lachen, rennen weg voor een zwerm muggen en zijn stil, in gedachten. Het is heerlijk om met Els te wandelen.
Toon
november 2008
Van mijn nichtje Baukje krijg ik een kaart met daarop het schilderij van één van haar clienten (zij werkt met mensen die een niet aangeboren hersenletsel hebben). De gedichten spreken tot hun verbeelding omdat zij min of meer het zelfde ervaren als ik. Het gedicht op het schilderij is geinspireerd op mijn gedicht “verwarringen” uit het boekje “de wereld van Leven en Sterven”. Ik vind het geweldig dat mijn gedichtenboekje anderen weer kunnen inspireren.
(gedichten en contact, zie boven)
Elisabeth Kübler-Ross
November 2010
Ik sta in het magazine van Elisabeth Kübler-Ross (EKR)!!!
Zij heeft vijf stadia van rouwverwerking, woede, ontkenning, onderhandelen, neerslachtigheid en uiteindelijk aanvaarding.
Ik denk dat ik die fases ook heb ondergaan.
jippie!!! het vierde boekje is klaar. Ik heb besloten om geen gedichten te publiceren over mijn tumor. Het is goed zo.
Hans Verschoor
Hans Verschoor (1947-2011) een kunstenaar.
Ik heb hem ontmoet voor Prins Heerlijk, een restaurant in Beetsterzwaag. Hij vroeg mij of ik wat wilde drinken en praten. Het was een diepgaand en verrassend gesprek wat eindigde met elkaars email te geven.
Ik ben ook in zijn atelier geweest, waanzinnig mooi!!! hij gaf mij een beschilderde keramieke schaal waar ik geweldig blij mee ben.
Ik heb hem slechts een maand gekend.
Hans overleed op vrijdag 17 juni 2011.
Feest ! 50 jaar, in de Tropische Kas, 24 september 2011
Ik ben 50 jaar geworden, dat is iets wat de medici niet hadden gedacht. Ik heb een geweldige mooie avond gehad!!! onvergetelijk. Lachen, stralen. Ik zal jullie een paar foto's laten zien. Hiernaast staat een tijschrift, een glossy, die ik ook heb gekregen!
Rutger Kopland 11 juli 2012
Rutger Kopland is gestorven.
Ik weet niet wat ik zeggen moet, stil blijven, of juist niet...
ik weet het niet. Misschien weet ik het wel als we daar zijn, ik bedoel, het afscheid nemen van Rudi van den Hoofdakker.
Gestolen, eind september 2012
5 oktober 2012
Op mijn bankje in het bos stond op een koperen plaatje mijn gedicht:
Thuiskomen
in de armen van mijn lief,
mijn huis,
de ziekte,
een wandeling,
steeds dichter naar het midden,
afscheid nemen,
materieel doet er niet meer toe,
een Messiaans moment,
ik ben thuis.
Het gedicht is gestolen! Heel vernuftig en heel sluw hebben ze het koperen plaatje waar het gedicht op stond verwijderd. Maar ik laat me niet kisten. Op de oude plek heb ik alweer een nieuw gedicht bedacht:
Slootjespringen,
door greppels klauteren,
om plassen heen lopen,
over riviertjes springen,
door het struikgewas,
over boomstammen heen lopen,
langs het Koningsdiep,
prachtige bomen groot, klein, dik, dun, dor,
verwonderen over paddenstoelen,
slangen, reeën, vogels, eekhoorns...
het is heerlijk om te leven,
net als het bos.
het koperen plaatje met het gedicht is terug!
6 oktober 2012
hoe is het mogelijk! gister schreef ik dat mijn gedicht mij ontvreemd was, vandaag staat mijn buurvrouw op de stoep met in haar handen het koperen plaatje !!! : ) jippie!